کلیسا و صومعه سنت فرانسیس (Church and Convent of St. Francis)، که معمولاً با نام ال سان فرانسیسکو شناخته می‌شود، یک مجموعه کاتولیک رومی مربوط به قرن 16 در کیتو، اکوادور است. سبک این بنا تقریباً در طول 150 سال ساخت آن (1680-1534) بر اثر زمین لرزه و تغییرات هنری تکامل یافت. این کلیسا، باکره محبوب شهر کیتو (مجسمه مریم مقدس، 1734) را در خود جای داده است.

صومعه سان فرانسیسکو د کیتو دارای 3 فضای اصلی در ارتباط با جهان پیرامون است:

1. میدان عمومی (پلازا سان فرانسیسکو) که فضایی کاملاً شهری، مشخص و در ارتباط با فعالیت‌های عمومی مختلف (آموزش و بازار) است.

2. حیاط (El Atrio)، که در آن فضای شهری و برخی از بناهای مقدس وجود دارند. در اینجا، حداقل در قرون 16 و 17، مردم عادی گاهی اوقات به خاک سپرده می‌شدند. این فضا که راه‌پله‌ای منحنی دارد، توسط معمار واتیکان، جیان لورنزو برنینی طراحی شده است.

3. کلیسا و کلیساهای کوچک (La Iglesia de San Francisco)، که مکان‌های مقدس به شمار می‌روند.

کلیسا و صومعه، روی هم رفته شامل 3 هکتار زمین از جمله 13 صومعه (6 صومعه اصلی)، 3 کلیسا و یک حیاط بزرگ می‌شود که در مجموع، حدود 40000 متر مربع بنا را دربرمی‌گیرد. بنای سان فرانسیسکو از صومعه‌های قرون وسطی پیروی می‌کند. کلیسای اصلی، محور هدایت است و از آنجا گالری‌های صومعه گسترش می یابند: سالن ناهارخوری، محوطه‌های مختص مراقبت‌های بهداشتی، آموزش و پرورش، صنایع دستی، یک باغ، آشپزخانه و حتی یک زندان (برای حفظ نظم و انضباط دقیق).

نمای کلیسای اصلی براق است؛ سبکی که برای اولین بار در جنوب امریکا به کار رفت و بعدها، کلیسای سنت فرانسیس مرجعی برای این سبک در بقیه قاره شد. سبک رنسانس بنا و نمای بیرونی ساختمان در تضاد با دکوراسیون داخلی کلیساست؛ که در آن عناصر باروک در شبستان، کلیساهای کوچک و محراب باشکوه طلایی و عجیب و غریب بنا خودنمایی می‌کنند.