استان چهار محال و بختیاری

استان چهارمحال و بختیاری با مساحت 16411 کیلومتر مربع در جنوب غربی کشور بین 31 درجه و 9 دقیقه تا 32 درجه و 49 دقیقه عرض شمالی و 49 درجه و 30 دقیقه تا 51 درجه و 26 دقیقه طول شرقی در مرکز ارتفاعات موسوم به رشته کوههای زاگرس قرار دارد. این استان از طرف شمال و شرق با استان اصفهان، از طرف غرب با استان خوزستان، از سمت جنوب با استان کهگیلویه و بویر احمد و از شمال غرب با استان لرستان محدود می شود. مرکز استان، شهر شهرکرد در ارتفاع 2066 متری از سطح دریاهای آزاد قرار دارد که مرتفع ترین شهر در بین مراکز استانی بوده و به همین سبب این استان به بام ایران شهرت یافته است. این منطقه دارای یک درصد از کل وسعت ایران و از لحاظ وسعت بیست و ششمین استان است و با وجود مساحت کم، ده درصد از منابع آب کشور را در اختیار دارد. وجود دشت ها و مراتع غنی، زمینه سکونت انسان در این استان را از دیرباز فراهم آورده است به طوری که براساس مطالعات و پژوهشهای باستان شناسی قدیمی ترین آثار شناسایی شده در استان چهارمحال و بختیاری به دوره فراپارینه سنگی و به حدود 11 هزارسال قبل تعلق دارد. در کنار جاذبه های متعدد تاریخی و فرهنگی، نظیر ابنیه تاریخی، محوطه ها و آثار باستانی، فرهنگ عشایری، بزرگان فرهنگ و هنر استان، دامنه های زاگرس نیز گنجینه ای از طبیعت فراروی ما گذاشته - مناظری بدیع و زیبا - تا بدانجا که چهارمحال و بختیاری را بهشت طبیعت دوستان و گردشگران نامیده اند. وجود حدود 25 قله با بلندای بیش از 3500 متر، بیش از 1000 چشمه و 300  چشمه با خاصیت آب های معدنی و رودخانه ها، دشت لاله های واژگون و مناطق حفاظت شده و شکار ممنوع بسیار نظیر قیصری، شیدا، هلن، سبزکوه، تنگ صیاد و جنگل های بلوط، یا همان طلای سبز زاگرس، با تنوع بالغ بر 923 گونه گیاهی با ارزش و 294 گونه جانوری و چشم اندازهای کم نظیر را در خود جای داده اند، تنها بخشی کوچک از این بهشت به شمار می­ آیند.

صنایع دستی

شیوه هاى تولید، گوناگون و متنوع است. صنایع دستى چهارمحال و بختیارى تحت تأثیر تنوع عشایرکوچ رو، عشایر اسکان یافته، روستائیان و اقشار شهر نشین در پدید آوردن این نوع هستند. در بین جامعه عشایرى استان صنایع مدرن و کارگاهى وجود ندارد و محصولات سهیم صنعتگران این جامعه به تولید صنایع دستى اشتغال دارند و فعالیتهاى غالب آنهادر زمینه قالی معروف چالشتری با طرحهایی از قبیل خشتی، لچک ترنج، سرو و کاج، گل مینا، بیبی باف، کف ساده، بته ای می باشد. در همه شهر و روستاهای این استان فرش بافی رایج است این کار از دیر باز به صورت سنتی و بیشتر توسط زنان و دختران در خانه انجام می شود. فرش بختیاری از دیر باز به خاطر نقش، رنگ و همچنین دوام بالا از محبوبیت خاصی برخوردار بوده است. چوخا، نمد، گیوه، خورجین، گلیم، سیاه چادر، جاجیم و ریس با طناب ابریشمی، کلاه های نمدی، خور، پاس و کمچه دان از تولیدات دستی هنرمندان این استان می باشد.

سوغات و گیاهان دارویی

گز بلداجی، روغن حیوانی، کشک و قارا، قارا بشکن، کاکولی، انواع نبات، عسل کوهی، گردو، بادام و رب اناراز معروفترین سوغات­های این استان محسوب می شوند. از جمله گیاهان دارویی این استان ،اندشت، کرفس کوهی، آویشن، نسر، مرزه کوهی، تره کوهی، موسیر، قارچ کوهی، شنگ، مچه، ریواس، پونه، ترشک، پاکلاغی، گل ختمی، خوشاروزه، گل گاوزبان، گل ارونه، بابونه، مخلصه، ماماچ مچم، جارجیق، گل برنجاس، کتیرا، بنه، گل خونک، زالزالک کوهی، کاردین، خاکشیر، سیر کوهی، سیاه دانه، مریم گلی، انگبین، شیرین بیان، پرسیاوش می باشد.