سنگ ­نگاره انسان بالدار سالم ­ترین و زیباترین نقش ایجاد شده در بناهای پاسارگاد است که دارای مفاهیم عمیق اندیشه والای انسانی کوروش بزرگ است. سنگ نگاره مردی را نشان می­دهد با ریش انبوه کوتاه، ردای بلند و تاجی بر سر در حالی که چهار بال او را در بر گرفته ­اند رو به سوی مرکز کاخ دارد.

عناصر تزئینی و هنری سنگ نگاره بسیار زیبا، چشمگیر و معنادار است. بر بلندای نقش تاجی زیبا است که روی شاخ­های بلند و تاب­دار یک قوچ حبشی قرار گرفته است، در حالی که دو مار کبرای پشت به هم کرده که هر یک گویی را به نماد خورشید بر سر دارند تاج را در میان گرفته­ اند. سه دسته گل نی بخش اصلی تاج را که هر یک گوی خورشید را بر فراز دارند و با پر شترمرغ احاطه شده ­اند تشکیل داده ­اند. انتهای این سه دسته گل را سه گوی بزرگ خورشید پوشانده­ است. بالها با ظرافت و زیبایی دو سوی مرد را در بر گرفته در حالی که دو بال به سوی آسمان و دو بال به سمت زمین گسترده شده است. اندام این مرد با ردایی بلند و حاشیه دار پوشانده شده که مزین به گل­های روزت است. دست­ها یکی به سوی جلو و دیگری در امتداد بال به سوی بالا قرار گرفته­ اند در حالی که پاها عریان هستند.

در ایجاد این نقش از هنر و فرهنگ­ های ملل مختلف آن روز الهام گرفته شده است. از جمله تاج که پیشینه­ای مصری دارد، لباس بلند مرد که ایلامی است و بال­ها که ریشه در هنر آشور دارد. به کارگیری هنر ملل مختلف در این سنگ ­نگاره بر­گرفته از اندیشه ­های والای انسانی کوروش است. در واقع هر قسمت نقش بیان کننده حضور نماینده­ای از ملت­های گوناگون است. کوروش با ایجاد این سنگ ­نگاره یک نوع اتحاد و همدلی را میان مردمان سرزمین­های مختلف با اندیشه برابری انسان­ها با هر رنگ، نژاد و زبانی به وجود آورد. بالای نقش برجسته تا سال 1243 خورشیدی، مزین به سنگ ­نبشت ه­ای میخی سه زبانه بوده با مضمون «من کوروش شاه هخامنشی ام». ولی پیش از سال 1256 خورشیدی این سنگ نبشته را از بالای نقش برداشته­ اند.

نقش انسان بالدار را یک مفسر هندی به نام مولانا ابوالکلام آزاد و علامه طباطبایی با شخصیت  ذوالقرنین (صاحب دو شاخ) که در قرآن مجید از او به عنوان شاهی جهانگیر و دادگر و نظر­کرده یاد شده، یکی دانسته و بیان می­کنند که ذوالقرنین یاد شده در قرآن همان کوروش بزرگ است.