برج-آرامگاه طغرل در شرق آرامگاه ابن بابویه در شهرری واقع شده است كه از آثار بر جای مانده از دورۀ سلجوقیان است. این برج بدون احتساب گنبد مخروطی شكل كه امروز اثری از آن باقی نمانده است، حدود بیست متر ارتفاع دارد. وجه تسمیۀ این برج به طغرل بیک یکم باز میگردد. طغرل بیك یكم در سال 455 هجری قمری زمانی كه از راه بغداد به پایتخت خود باز میگشت دچار بیماری میشود و در سن 70 سالگی فوت میکند و جسد او را در مقبر های كه از قبل برای او آماده كرده بودند دفن میکنند. سبك معماری استفاده شده در این برج مربوط به معماری رازی است كه این سبك در قرن سوم آغاز و درقرن پنجم هجری قمری به اوج شكوفایی خودش میرسد، سبكی  كه تلفیقی از معماری پارتی و پارسی است.  كتیبه هایی كه روی این بنا وجود داشته، در دورۀ ناصرالدین شاه كه این برج مورد مرمت قرار میگیرد، از بین میرود. این برج آرامگاه همچنین مانند سایر آرامگاه های سلجوقی دارای گنبدی بوده كه در زلزله فرو ریخته است. در مورد كاربردهای دیگر این برج نظرات جالبی وجود دارد، به عنوان مثال این برج حكم جهت نما را داشته و شبها با روشن کردن آتش بر بالای آن، كاروانیان میتوانستند مسیر ورود به شهر را تشخیص دهند.