در دوران دیلمیان، به دستور"عضدالدوله دیلمی" طاقی بلند به صورت دروازه، در وسط تنگ الله اکبر(محل کنونی دروازه قرآن) ساخته شد و دو قرآن بزرگ بالای آن قرار گرفت تا کاروان ها به سلامت از زیر آن گذشته و به راه خود ادامه دهند.
این بنا از آن زمان به دروازه قرآن مشهور شده و تاکنون به این نام باقی مانده است. بنای کنونی در سال 1327 به کوشش یکی از بازرگانان نیکوکار شیرازی به نام "حسین ایگار" ساخته شد. هم اکنون این دروازه یکی از نمادهای زیبای شیراز است.