پارک ملی گلستان نخستین پارک ملی ایران است. همچنین این پارک از طرف سازمان جهانی یونسکو به عنوان ذخیره گاه زیست کره انتخاب شده است. پارک ملی گلستان با مساحتی برابر 87402 هکتار در استان های گلستان، خراسان شمالی و سمنان و در منتهل الیه شرقی جنگل های خزری و رشته کوه البرز قرار دارد و منطقه ای کوهستانی با دامنه ارتفاعی 450 تا 2411 متر از سطح دریا است. رودخانه مادرسو و همچنین جاده ترانزیت گرگان به مشهد پارک را به دو نیمه شمالی و جنوبی تقسیم می کنند. سیمای طبیعی آن از کوه های صخره ای، دره ها، تپه ماهورها، جنگل های کوهستانی، کوه های استپی تا دشت هموار در شرق منطقه متغیر است. این منطقه دارای 9 پاسگاه محیط بانی به نامهای تنگه راه، تنگه گل، شارلق، دشت، میرزابایلو، آلمه، سولگرد، لهندور و زاو است. پارک ملی گلستان از اقلیم های نیمه مرطوب تا مرطوب معتدل و تنوع زیستی بسیار بالایی برخوردار است. به طوری که بیش از 1400 گونه گیاهی در آن شناسایی شده اند.

گونه های اصلی گیاهی عبارتند از: بلند مازو، ممرز، پلت، آزاد، انجیلی، نمدار، توسکا، لرگ، کیکم، زرشک، ارس، پیرو، اوری، زعفران آلمه، جام زرین گلستان، درمنه، علف شور، کلاه میرحسن و انواع ارکیده ها، زنبق ها و لاله ها، از جمله گونه های مهم جانوری پارک می توان به مرال، شوکا، آهو، قوچ و میش اوریال، بز و پازن، خرس قهوه ای، پلنگ، گربه جنگلی، گربه پالاس، گربه دشتی، سمور جنگلی، سمور سنگی، گراز، گرگ، خرگوش، تشی، خارپشت اروپایی، زنبور خور، کمر کلی جنگلی، قرقی، قرقاول، عقاب طلایی، عقاب دو برادر، عقاب مار خور، عقاب پرپا، هما، شاهین، بحری، بالابان، تیهو، زرده پره، انواع سار گپه، دارکوب سبز، چکاوک طوقی، دم سرخ، سسک چشم سفید، چرخ ریسک پس سر سفید، چرخ ریسک سر آبی، سینه سرخ، مگس گیر سینه سرخ، سنگ چشم دم سرخ، توکای سیاه، دارکوب خالدار بزرگ و چک چک پشت سفید، لاک پشت خزری، لاک پشت افغانی، افعی، کنچه مار، مار شتری، مار جعفری، ماهی سیاه، ماهی کولی و قزل آلای رنگین کمان اشاره نمود. متاسفانه ببر و یوزپلنگ از جمله گونه های منقرض شده منطقه به شمار می روند.