این بنا بصورت یک دیواره عظیم سنگی، بصورت مدور بر دور تا دور چشمه ای فصلی احداث گردیده است. قطر داخلی دیوار این بنا 18 متر با محیط 256 متر مربع با پهنای بیش از 3 متر و بلندی آن تا كف چشمه حدود 10 متر است. این بنا دارای دریچه ای به ابعاد 90×160 برای هدایت آب آشامیدنی و توزیع آب در سطح شهر، مشروب نمودن اراضی و بهره برداری از آسیابهای آبی مسیر بوده است. مواد و مصالح آن از سنگهای لاشه همراه ملات ساروج ( آهک و گچ و . . . ) در مغزه و قواره ای در نما می باشد كه در ساختمان پل شاپوری و خرابه های شهر شاپور مشاهده شده است که آنرا منسوب به دوره ساسانی نموده است.