باغ سنگی سیرجان سنگی یکی از مهم ترین جاذبه های گردشگری در شهر سیرجان استان کرمان، در دهستان بلورد، روستای میاندوآب، 40 کیلومتری جنوب شرقی سیرجان قرار دارد. باغ سنگی سیرجان متعلق به درویش خان اسفندیار پور، که چوپانی کر و لال بوده است. درویش خان اسفندیار پور در سال 1340 پس از طرح اصلاحات اراضی بسیاری از املاک خود را از دست داد و باغ های پر ثمرش جلوی چشمانش خشک شد. نخستین درخت، ‌سال ١٣٤٢ در این زمین تشنه در سیرجان فرو رفت. سپس به نشانه اعتراض در محوطه ای چادر زد و این باغ را بنا کرد و شاخه های درختانش را با سنگ هایی که خود از کوه آورده و تراشیده بود تزیین کرد. بعد از مرگ درویش خان در سال 1386 تا به امروز این باغ سنگی مورد بی توجهی قرار گرفته و در حال نابودی است.

اهالی سیرجان می‌گویند؛ درویش‌ خان از طایفه بچاقچی ( یکی از طوایف اصیل سیرجان ) بوده، که این طایفه شکارچی بوده‌ اند و درویش‌ خان از میانشان هنرمند این طایفه به حساب می آید. سیرجانی ها بر این باورند که درویش‌خان هم پر زور بوده؛ آنچنان که سنگ‌های بزرگ را مثل پر کاه بلند می‌کرد و به شاخه می‌آویخت. او دو پسر داشت که یکی در 25 سالگی با تراکتور تصادف و فوت کرد؛ دو سال بعد هم همسرش درگذشت. حالا یک پسر مانده که ٦ دانگ باغ  سنگی به اسم اوست. پرویز کیمیاوی یکی از کارگردانان بنام ایرانی (این کارگردان که در پاریس سکونت دارد) در چندین فیلم خود از لوکیشن باغ سنگی استفاده کرده و فیلمی به همین نام همین باغ "پیرمرد و باغ سنگی" در سال ۱۳۸۲ ساخت که تا کنون آخرین فیلم در کارنامه سینمایی او به شمار می‌ رود. وی برنده جایزه خرس نقره‌ ای جشنواره فیلم برلین برای فیلم باغ سنگی در سال ۱۹۷۶ شد. 

از نقطه نظر کاربران درباره باغ سنگی سیرجان
نام شما